«Γνωρίστε την αλήθεια και η αλήθεια θα σας ελευθερώσει»
Οι δύο Ηνωμένες Πολιτείες και ο νόμος
του Howard Freeman
Οι πρόγονοί μας, κουρασμένοι από τα καταπιεστικά
μέτρα που τους επέβαλε η κυβέρνηση του βασιλιά Γεωργίου Γ', κήρυξαν από
κοινού την ανεξαρτησία τους από την Αγγλία το 1776. Δεν αναμενόταν να
επιτύχουν σε αυτή την αντίσταση. Οι χρηματιστές είχαν υποστηρίξει την
Αγγλία για δύο βασικούς λόγους. Πρώτον, οι πρόγονοί μας ήθελαν ένα
άκαμπτο, γραπτό Σύνταγμα «τσιμεντωμένο». Ήταν εξοικειωμένοι με το
λεγόμενο Σύνταγμα της Αγγλίας, το οποίο αποτελούνταν σε μεγάλο βαθμό από
έθιμα, δεδικασμένα, παραδόσεις και συνεννοήσεις, συχνά ασαφείς και πάντα
ευέλικτες. Ήθελαν την αρχή του Αγγλικού Κοινού Δικαίου, ότι μια πράξη
που γίνεται από οποιοδήποτε επίσημο πρόσωπο ή νομοθέτη πέραν της νομικής
του αρμοδιότητας είναι απλώς άκυρη. Δεύτερον, οι δεκατρείς μικρές
αποικίες επιθυμούσαν να βασίσουν την ένωσή τους σε ουσία (χρυσό και
ασήμι) - πραγματικό χρήμα. Γνώριζαν πολύ καλά πώς οι δεσποτικές
κυβερνήσεις της Ευρώπης ήταν υποθηκευμένες μέχρι κεραίας --
κλειδαμπαρωμένες, η γη, ο λαός, τα πάντα -- σε ορισμένους πλούσιους
άνδρες που έλεγχαν τις τράπεζες, το νόμισμα και όλες τις πιστώσεις, οι
οποίοι δάνειζαν πιστώσεις αλλά δεν δάνειζαν χρυσό και ασήμι!
Οι Ηνωμένες
Πολιτείες της Αμερικής αποτελούνταν από μια ένωση των σημερινών πενήντα
κυρίαρχων Πολιτειών, μια δημοκρατία τριών κλάδων (νομοθετική,
εκτελεστική και δικαστική), γνωστή ως "Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής", ή
όπως αποκαλούνται σε αυτό το άρθρο, "Ηπειρωτικές" Ηνωμένες Πολιτείες. Οι
πολίτες της ζουν σε μία από τις πενήντα Πολιτείες και οι νόμοι της
βασίζονται στο Σύνταγμα, το οποίο βασίζεται στο Κοινό Δίκαιο.
Λιγότερο
από εκατό χρόνια αφότου γίναμε έθνος, ανακαλύφθηκε ένα παραθυράκι στο
Σύνταγμα από πανούργους δικηγόρους σε συνεργασία με τους διεθνείς
τραπεζίτες. Συνειδητοποίησαν ότι υπήρχε ένα ξεχωριστό έθνος, με το ίδιο
όνομα, το οποίο το Κογκρέσο είχε δημιουργήσει στο Άρθρο Ι, Τμήμα 8,
Ρήτρα 17. Αυτές οι «ΗΝΩΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ» είναι μια Νομοθετική Δημοκρατία
εντός της Συνταγματικής Δημοκρατίας και είναι γνωστές ως Ομοσπονδιακές
ΗΝΩΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ. Έχει την αποκλειστική, απεριόριστη κυριαρχία επί των
πολιτών της, των κατοίκων της Περιφέρειας της Κολούμπια, των εδαφών και
των θύλακων (Γκουάμ, Νήσοι Μίντγουεϊ, Νήσος Γουέικ, Πουέρτο Ρίκο,
κ.λπ.), και οποιουδήποτε είναι πολίτης μέσω της 14ης τροπολογίας
(πολιτογραφημένοι πολίτες). Μία «Ηνωμένες Πολιτείες», η Δημοκρατία των
πενήντα Πολιτειών, έχει ως σημαία της τα «αστέρια και τις λωρίδες», αλλά
χωρίς κανένα περίγραμμα πάνω της. Η σημαία των ομοσπονδιακών ΗΝΩΜΕΝΩΝ
ΠΟΛΙΤΕΙΩΝ είναι τα αστέρια και οι ρίγες με κίτρινο κρόσσι, που φαίνεται
σε όλα τα δικαστήρια. Οι συντομογραφίες των Πολιτειών των Ηπειρωτικών
Ηνωμένων Πολιτειών είναι, με ή χωρίς τους ταχυδρομικούς κώδικες, Ala.,
Alas., Ariz., Ark., Cal. κ.λπ. Οι συντομογραφίες των Πολιτειών που
υπάγονται στη δικαιοδοσία των Ομοσπονδιακών ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΩΝ, της
Νομοθετικής Δημοκρατίας, είναι AL, AK, AZ, AR, CA, κ.λπ. (χωρίς
τελείες).
Σύμφωνα με το Σύνταγμα, που βασίζεται στο Κοινό
Δίκαιο, η Δημοκρατία των Ηπειρωτικών Ηνωμένων Πολιτειών προβλέπει
νομικές υποθέσεις (1) στο Νόμο, (2) στη Δικαιοσύνη και (3) στο
Ναυαρχείο: (1) Νόμος είναι η συλλογική οργάνωση του ατομικού
δικαιώματος στη νόμιμη άμυνα. Είναι η βούληση της πλειοψηφίας, η
οργάνωση του φυσικού δικαιώματος της νόμιμης άμυνας. Είναι η
αντικατάσταση των ατομικών δυνάμεων από μια κοινή δύναμη, για να κάνει
μόνο αυτό που οι ατομικές δυνάμεις έχουν φυσικό και νόμιμο δικαίωμα να
κάνουν: να προστατεύει τα πρόσωπα, τις ελευθερίες και τις περιουσίες- να
διατηρεί το δικαίωμα του καθενός και να κάνει τη δικαιοσύνη να βασιλεύει
πάνω σε όλους μας. Εφόσον ένα άτομο δεν μπορεί νομίμως να χρησιμοποιήσει
βία εναντίον του προσώπου, της ελευθερίας ή της περιουσίας ενός άλλου
ατόμου, τότε η κοινή δύναμη - για τον ίδιο λόγο - δεν μπορεί νομίμως να
χρησιμοποιηθεί για να καταστρέψει το πρόσωπο, την ελευθερία ή την
περιουσία ατόμων ή ομάδων. Ο νόμος σας επιτρέπει να κάνετε ό,τι θέλετε,
αρκεί να μην παραβιάζετε τη ζωή, την ελευθερία ή την περιουσία κανενός
άλλου. Ο νόμος δεν εξαναγκάζει σε παράσταση. Οι σημερινοί λεγόμενοι
νόμοι (διατάγματα, καταστατικά, πράξεις, κανονισμοί, διαταγές, εντολές,
προσταγές κ.λπ.) συχνά εκλαμβάνονται λανθασμένα ως νόμοι, αλλά το
γεγονός ότι κάτι ονομάζεται «νόμος» δεν το καθιστά απαραίτητα νόμο.
[Υπάρχει διαφορά μεταξύ του «νόμιμου» και του «νόμιμου». Οτιδήποτε κάνει
η κυβέρνηση είναι νόμιμο, αλλά μπορεί να μην είναι - σύννομο]. (2)
Δίκαιο είναι η δικαιοδοσία της υποχρεωτικής απόδοσης (για
οποιαδήποτε σύμβαση στην οποία είστε συμβαλλόμενο μέρος) και βασίζεται
στο τι είναι δίκαιο σε μια συγκεκριμένη κατάσταση. Ο όρος «δικαιοσύνη»
δηλώνει το πνεύμα και τη συνήθεια της δικαιοσύνης, της ευθύτητας και της
ορθής διαπραγμάτευσης που θα ρύθμιζε τις συναναστροφές των ανθρώπων με
τους ανθρώπους. Δεν έχετε άλλα δικαιώματα εκτός από αυτά που ορίζονται
στη σύμβασή σας. Η δικαιοσύνη δεν έχει ποινικές παραμέτρους. (3) Η
ναυτική δικαιοσύνη είναι αναγκαστική εκτέλεση συν ποινική
κύρωση, μια αστική σύμβαση με ποινική κύρωση.
Μέχρι το 1938
αναγνωρίστηκε η σταδιακή συγχώνευση από δικονομική άποψη μεταξύ νόμων
και δικαίου (δηλ. το ίδιο δικαστήριο έχει δικαιοδοσία για τα νομικά, το
δίκαιο και τα ναυτικά θέματα). Το έθνος είχε χρεοκοπήσει και ανήκε στους
πιστωτές του (τους διεθνείς τραπεζίτες), οι οποίοι πλέον κατείχαν τα
πάντα - το Κογκρέσο, την εκτελεστική εξουσία, τα δικαστήρια, όλες τις
Πολιτείες και τα νομοθετικά και εκτελεστικά τους όργανα, όλη τη γη και
όλους τους ανθρώπους. Τα πάντα ήταν υποθηκευμένα στο εθνικό χρέος. Από
κυρίαρχοι επί της κυβέρνησης είχαμε μετατραπεί σε υπηκόους υπό την
κυβέρνηση, μέσω της χρήσης διαπραγματεύσιμων μέσων για την εξόφληση των
χρεών μας με περιορισμένη ευθύνη, αντί να πληρώνουμε τα χρέη μας κατά
τον κοινό νόμο με χρυσό ή ασημένιο νόμισμα. Το υπόλοιπο αυτού του άρθρου
εξηγεί πώς συνέβη αυτό, που βρισκόμαστε σήμερα και ποιο είναι το μέσο
που έχουμε για να προστατευτούμε από αυτό το σύστημα.
Το σημερινό μας εμπορικό σύστημα «δικαίου» και η θεραπεία που
προβλέπεται για την προστασία μας
Το σημερινό εμπορικό σύστημα «δικαίου» έχει αντικαταστήσει
το παλιό και γνωστό Κοινό Δίκαιο, πάνω στο οποίο ιδρύθηκε το έθνος μας.
Το παρακάτω είναι το νομικό νήμα που μας έφερε από κυρίαρχους πάνω στην
κυβέρνηση σε υπηκόους κάτω από την κυβέρνηση, μέσω της χρήσης
διαπραγματεύσιμων μέσων (ομοσπονδιακά αποθεματικά χαρτονομίσματα) για
την εξόφληση των χρεών μας με περιορισμένη ευθύνη, αντί να πληρώνουμε τα
χρέη μας κατά τον κοινό νόμο με χρυσό ή ασημένιο νόμισμα. Η αλλαγή του
νομικού μας συστήματος από το δημόσιο δίκαιο στο ιδιωτικό εμπορικό δίκαιο αναγνωρίστηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΩΝ
στην υπόθεση Erie Railroad κατά Thompkins το 1938, μετά την οποία
υπόθεση, το ίδιο έτος, οι διαδικασίες του Νόμου αναμείχθηκαν επίσημα με τις διαδικασίες της Κεφαλαιαγοράς. Πριν από το 1938, όλες οι αποφάσεις
του Ανώτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ βασίζονταν στο δημόσιο δίκαιο - ή στο
σύστημα εκείνο του δικαίου που ελεγχόταν από τον συνταγματικό
περιορισμό. Από το 1938 και μετά, όλες οι αποφάσεις του Ανώτατου
Δικαστηρίου των ΗΠΑ βασίζονται σε αυτό που ονομάζεται δημόσια πολιτική.
Η δημόσια πολιτική αφορά τις εμπορικές συναλλαγές που πραγματοποιούνται
βάσει του Δικαίου των Διαπραγματεύσιμων Τίτλων, το οποίο είναι ένας
κλάδος του Διεθνούς Εμπορικού Δικαίου. Αυτό έχει κωδικοποιηθεί σε αυτό που είναι σήμερα γνωστό ως Ενιαίος
Εμπορικός Κώδικας, (Uniform Commercial Code) το οποίο σύστημα του νόμου έγινε ενιαίο σε όλες τις
πενήντα Πολιτείες με την πονηριά του Κογκρέσου των ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΩΝ
(οι οποίες «ΗΝΩΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ» έχουν την προέλευσή τους στο άρθρο Ι,
τμήμα 8, ρήτρα 17 του Συντάγματος, σε διάκριση από τις «Ηνωμένες
Πολιτείες της Αμερικής», που είναι η Ένωση των 50 Πολιτειών).
Προσφέροντας επιχορηγήσεις διαπραγματεύσιμων χρεογράφων (ομοσπονδιακά
αποθεματικά ομόλογα) τα οποία το Κογκρέσο έδωσε στις πενήντα Πολιτείες
της Ένωσης για την εκπαίδευση, τους αυτοκινητόδρομους, την υγεία και
άλλους σκοπούς, το Κογκρέσο δέσμευσε όλες τις Πολιτείες της Ένωσης σε
μια εμπορική συμφωνία με τις ομοσπονδιακές ΗΝΩΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ (σε
διάκριση από τις Ηπειρωτικές Ηνωμένες Πολιτείες). Οι πενήντα Πολιτείες
αποδέχθηκαν τις «παροχές» που προσέφεραν οι ομοσπονδιακές ΗΝΩΜΕΝΕΣ
ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ ως αντάλλαγμα μιας εμπορικής συμφωνίας μεταξύ των
ομοσπονδιακών ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΩΝ και καθεμιάς από τις εταιρικές
Πολιτείες. Οι εταιρικές Πολιτείες ήταν τότε υποχρεωμένες να υπακούουν
στο Κογκρέσο των Ομοσπονδιακών Ηνωμένων Πολιτειών και επίσης να
αναλάβουν το μερίδιό τους από τα εύλογα χρέη των Ομοσπονδιακών Ηνωμένων
Πολιτειών προς τους διεθνείς τραπεζικούς οίκους, για την πίστωση που
είχαν δανείσει.
Η πίστωση που λάμβανε κάθε κράτος, με τη
μορφή ομοσπονδιακών επιχορηγήσεων, βασιζόταν σε ισότιμο χαρτί. Αυτό το
σύστημα του διαπραγματεύσιμου χαρτιού δεσμεύει όλες τις εταιρικές
οντότητες της κυβέρνησης σε ένα τεράστιο σύστημα εμπορικών συμφωνιών και
είναι αυτό που έχει μεταβάλει το δικαστικό μας σύστημα από ένα
δικαστήριο του Κοινού Δικαίου σε ένα Νομοθετικό Δικαστήριο του Άρθρου Ι,
ή Δικαστικό σύστημα εμπορικού δικαίου. Τα πρόσωπα που προσάγονται σε
αυτό το δικαστήριο υπόκεινται στο γράμμα κάθε κυβερνητικού νόμου σε
ομοσπονδιακό, πολιτειακό, νομαρχιακό ή δημοτικό επίπεδο, εκτός εάν έχουν
ασκήσει το ένδικο μέσο που τους παρέχεται στο πλαίσιο αυτού του
συστήματος εμπορικού δικαίου, σύμφωνα με το οποίο, όταν αναγκάζονται να
χρησιμοποιήσουν ένα λεγόμενο «όφελος» που τους προσφέρεται ή είναι
διαθέσιμο από την κυβέρνηση, μπορούν να διατηρήσουν το προηγούμενο
δικαίωμά τους, σύμφωνα με την εγγύηση του Κοινού Δικαίου, να μην
δεσμεύονται από οποιαδήποτε σύμβαση ή εμπορική συμφωνία, την οποία δεν
συνήψαν εν γνώσει τους, εθελοντικά και σκόπιμα. Έτσι ακριβώς μπλέχτηκαν
οι εταιρικές οντότητες των πολιτειακών, νομαρχιακών και δημοτικών
κυβερνήσεων με τη νομοθετική δημοκρατία, που δημιουργήθηκε από το Άρθρο
Ι, Τμήμα 8, Ρήτρα 17 του Συντάγματος, και ονομάζεται εδώ Ομοσπονδιακές
Ηνωμένες Πολιτείες, για να τη διακρίνει από τις Ηπειρωτικές Ηνωμένες
Πολιτείες, των οποίων η προέλευση ήταν η Ένωση των Κυρίαρχων
Πολιτειών. Το ίδιο εθνικό Κογκρέσο κυβερνά τις Ηπειρωτικές Ηνωμένες
Πολιτείες σύμφωνα με τους συνταγματικούς περιορισμούς της εξουσίας του,
ενώ απολαμβάνει την αποκλειστική εξουσία, χωρίς συνταγματικούς
περιορισμούς, καθώς νομοθετεί για τις Ομοσπονδιακές Ηνωμένες
Πολιτείες.
Με τις παραπάνω πληροφορίες, μπορούμε να
αναρωτηθούμε: «Πώς εμείς, οι ελεύθεροι πολίτες του Προοιμίου των
Κυρίαρχων Πολιτειών, χάσαμε τα εγγυημένα αναπαλλοτρίωτα δικαιώματά μας
και αναγκαστήκαμε να αποδεχθούμε τις δικονομικές δανειακές υποχρεώσεις
των Ομοσπονδιακών Ηνωμένων Πολιτειών, και επίσης υποταχθήκαμε σε αυτή
την κυβερνητική οντότητα, και εκχωρίσαμε από τις Κυρίαρχες Πολιτείες μας
στη Δημοκρατία, την οποία αποκαλούμε εδώ Ηπειρωτικές Ηνωμένες
Πολιτείες;» Δεν διαμένουμε, δεν εργαζόμαστε ούτε έχουμε εισόδημα από
οποιαδήποτε περιοχή που υπάγεται στην άμεση δικαιοδοσία των
Ομοσπονδιακών ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΩΝ.» Αυτά είναι ερωτήματα που
προβληματίζουν τους ειλικρινείς, πατριώτες Αμερικανούς εδώ και πολλά
χρόνια. Η έλλειψη γνώσης μας σχετικά με την πονηριά του νομικού
επαγγέλματος είναι η αιτία αυτού του διαζυγίου, αλλά η γνώση της
αλήθειας σχετικά με το νομικό κουβάρι, το οποίο μας έπιασε στα δίχτυα
του, θα αποκαταστήσει την προηγούμενη ιδιότητά μας ως ελεύθερων
προνομιούχων πολιτών της Δημοκρατίας. Ακολουθεί η απάντηση: Η Ένωση των
κυρίαρχων κρατών, σύμφωνα με το Σύνταγμα, που αποκαλείται σε αυτό το
άρθρο Ηπειρωτικές Ηνωμένες Πολιτείες. Η άλλη είναι μια Νομοθετική
Δημοκρατία, η οποία έχει την προέλευσή της στο άρθρο Ι, τμήμα 8, ρήτρα
17 του Συντάγματος, που εδώ ονομάζεται Ομοσπονδιακές Ηνωμένες Πολιτείες.
Πολύ λίγοι άνθρωποι, όταν βλέπουν κάποιον «νόμο» που
ψηφίστηκε από το Κογκρέσο, αναρωτιούνται: «Για ποιο έθνος δούλευε το
Κογκρέσο όταν ψήφισε αυτόν ή εκείνον τον λεγόμενο νόμο;» Ή, λίγοι
ρωτούν: «Ισχύει αυτός ο συγκεκριμένος νόμος για τους ηπειρωτικούς
πολίτες της Δημοκρατίας, ή ισχύει αυτός ο συγκεκριμένος νόμος μόνο για
τους κατοίκους της Περιφέρειας της Κολούμπια και άλλων κατονομαζόμενων
θύλακων, ή εδαφών, της Δημοκρατίας που ονομάζεται Ομοσπονδιακές ΗΝΩΜΕΝΕΣ
ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ;» Δεδομένου ότι αυτές οι ερωτήσεις σπάνια τίθενται από τους
απληροφόρητους πολίτες της Δημοκρατίας, ήταν μια ανοιχτή πρόσκληση για
την «πονηρή» πολιτική ηγεσία να επιδιώξει περισσότερη δύναμη και εξουσία
πάνω στο σύνολο των πολιτών της Δημοκρατίας μέσω της «νομικής γλώσσας».
Το Κογκρέσο απέτυχε σκόπιμα να εκπληρώσει το καθήκον του να παράσχει ένα
μέσο συναλλαγής για τους πολίτες της Δημοκρατίας, σε αρμονία με τη
συνταγματική του εντολή. Αντ' αυτού, δημιούργησε μια αφθονία εμπορικού
πιστωτικού χρήματος για τη Νομοθετική Δημοκρατία, όπου δεν δεσμευόταν
από τους συνταγματικούς περιορισμούς. Στη συνέχεια, αφού δημιούργησε μια
κατάσταση έκτακτης ανάγκης και μια τεράστια ύφεση στη Δημοκρατία, το
Κογκρέσο χρησιμοποίησε την έκτακτη εξουσία του για να αφαιρέσει την
υπόλοιπη ουσία (χρυσό και ασήμι) από το μέσο συναλλαγής που ανήκε στη
Δημοκρατία, και κατέστησε το διαπραγματεύσιμο χαρτί της Νομοθετικής
Δημοκρατίας (Ομοσπονδιακές Ηνωμένες Πολιτείες) νόμιμο χρήμα για τους
πολίτες των Ηπειρωτικών Ηνωμένων Πολιτειών για να το χρησιμοποιούν για
την εξόφληση χρεών.
Ταυτόχρονα, το Κογκρέσο παραχώρησε στο
σύνολο των πολιτών των δύο εθνών το « προνόμιο » της περιορισμένης
ευθύνης για την απαλλαγή από όλα τα χρέη, λέγοντας στους πολίτες ότι τα
χρυσά και ασημένια νομίσματα της Δημοκρατίας ήταν ξεπερασμένα και
δυσκίνητα. Στους πολίτες ειπώθηκε ότι ο χρυσός και ο άργυρος (ουσία) δεν
ήταν πλέον απαραίτητοι για την πληρωμή των χρεών τους, ότι είχαν πλέον
το «προνόμιο» να εξοφλούν τα χρέη τους με αυτό το πιο «βολικό» νόμισμα,
που εκδίδεται από τις Ομοσπονδιακές ΗΝΩΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ. Κατά συνέπεια,
όλοι αναγκάστηκαν να γίνουν «μοντέρνοι» και να παραδώσουν τον χρυσό τους
ως πατριωτική χειρονομία. ολόκληρο δε το σύμπλεγμα των ειδησεογραφικών
μέσων ενημέρωσης συμφώνησε με την απάτη και διακήρυξε ότι ήταν ένα βήμα
προς τα εμπρός για τη δημοκρατία μας, μη αναφερόμενο πλέον στην Αμερική
ως Δημοκρατία. Από εκείνη τη στιγμή και μετά, ήταν ένα φως που έπεφτε για
τη Δημοκρατία του 1776 και ένα φως που ανέτειλε για τη δημοκρατία του
New Deal του Φραγκλίνου Ρούσβελτ, η οποία ξεπέρασε την ύφεση, που
προκλήθηκε από την σκόπιμα δημιουργηθείσα έλλειψη πραγματικού χρήματος.
Δημιουργήθηκε μια αφθονία χρεωστικού χαρτονομίσματος, του επονομαζόμενου
τοκοφόρου διαπραγματεύσιμου χαρτιού που ονομάζεται Federal Reserve Note,
και άλλων μορφών χάρτινων πιστωτικών εργαλείων.
Δεδομένου ότι
όλα τα συμβόλαια από την εποχή του Ρούσβελτ έχουν το χρωματιστό
αντίκρισμα (fiat) των ομοσπονδιακών αποθεματικών χαρτονομισμάτων, αντί για ένα
γνήσιο αντίκρισμα αργυρού και χρυσού νομίσματος, όλα τα συμβόλαια είναι
χρωματιστά συμβόλαια και όχι γνήσια συμβόλαια. [Σύμφωνα με το Νομικό
Λεξικό του Black (1990), χρωματιστό σημαίνει «Αυτό που είναι μόνο
φαινομενικά και όχι στην πραγματικότητα αυτό που υποτίθεται ότι είναι,
άρα πλαστό, προσποιητό, που έχει την εμφάνιση της αλήθειας»]. Κατά
συνέπεια, έπρεπε να δημιουργηθεί μια νέα χρωματιστή δικαιοδοσία, που
ονομάζεται νόμιμη δικαιοδοσία, για την εκτέλεση των συμβάσεων. Σύντομα ο
όρος «χρωματιστή σύμβαση» μετατράπηκε στον όρο «εμπορική συμφωνία», ώστε
να ταιριάζει στις συνθήκες της νέας καταστατικής δικαιοδοσίας, η οποία
έχει νομοτεχνικό και όχι δικαστικό χαρακτήρα. Η εν λόγω δικαιοδοσία
επιβάλλει εμπορικές συμφωνίες βάσει σιωπηρής συναίνεσης, και όχι πλήρους
γνώσης, όπως συμβαίνει με την εκτέλεση συμβάσεων βάσει του Κοινού
Δικαίου. Όλα τα δικαστήριά μας σήμερα συνεδριάζουν ως νομοθετικά
δικαστήρια, και τα λεγόμενα «καταστατικά» των νομοθετικών οργάνων που
εφαρμόζονται σε αυτά τα νομοθετικά δικαστήρια δεν είναι «καταστατικά»
που ψηφίστηκαν από το νομοθετικό σώμα της Δημοκρατίας μας με τρία σκέλη,
αλλά ως «εμπορικές υποχρεώσεις» προς τις Ομοσπονδιακές ΗΝΩΜΕΝΕΣ
ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ για οποιονδήποτε στις Ομοσπονδιακές ΗΝΩΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ ή στις
Ηπειρωτικές Ηνωμένες Πολιτείες που έχει χρησιμοποιήσει το ΧΡΩΜΑΤΙΣΤΟ
νόμισμα των Ομοσπονδιακών ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΩΝ και που έχει αποδεχθεί το
«όφελος» ή το «προνόμιο» να εξοφλεί τα χρέη του με το «όφελος»
περιορισμένης ευθύνης που του προσφέρουν οι Ομοσπονδιακές ΗΝΩΜΕΝΕΣ
ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ ...
... ΕΚΤΟΣ από εκείνους που έκαναν χρήση του
ένδικου μέσου στο πλαίσιο αυτού του εμπορικού συστήματος δικαίου, το
οποίο ένδικο μέσο βρίσκεται σήμερα στο Βιβλίο 1 του Ενιαίου Εμπορικού
Κώδικα στο Τμήμα 308 (παλιό 207).
Όταν χρησιμοποιείται σε συνδυασμό με
την υπογραφή κάποιου, μια σφραγίδα που αναφέρει «Χωρίς προκατάληψη
U.C.C. 1-308 (παλιό 207)» είναι αρκετή για να υποδείξει στον δικαστή
οποιουδήποτε από τα σημερινά νομοθετικά όργανα (που ονομάζονται
«δικαστήρια») ότι ο υπογράφων το έγγραφο έχει επιφυλαχθεί του
δικαιώματος του Κοινού Δικαίου. Δεν δεσμεύεται από το καταστατικό ή την
εμπορική υποχρέωση οποιασδήποτε εμπορικής συμφωνίας την οποία δεν συνήψε
εν γνώσει του, εκούσια και σκόπιμα, όπως θα συνέβαινε σε οποιαδήποτε
σύμβαση του Κοινού Δικαίου. Επιπλέον, σύμφωνα με το U.C.C. 1-103, το
καταστατικό, που επιβάλλεται ως εμπορική υποχρέωση μιας εμπορικής
συμφωνίας, πρέπει τώρα να ερμηνεύεται σε αρμονία με το παλιό Κοινό
Δίκαιο της Αμερικής, όπου το όργανο/δικαστήριο πρέπει να αποφανθεί ότι
το καταστατικό δεν ισχύει για το άτομο που είναι αρκετά σοφό και
ενημερωμένο ώστε να ασκήσει το ένδικο μέσο που προβλέπεται σε αυτό το
νέο σύστημα δικαίου. Διατηρεί το προηγούμενο καθεστώς του στη Δημοκρατία
και απολαμβάνει πλήρως τα αναφαίρετα δικαιώματά του, που του εγγυάται το
Σύνταγμα της Δημοκρατίας, ενώ οι γύρω του «καταριούνται το σκοτάδι» της
κυβέρνησης του Εμπορικού Δικαίου, στερούμενοι την αλήθεια που απαιτείται
για να απελευθερωθούν από το καθεστώς του δούλου υπό τις Ομοσπονδιακές
ΗΝΩΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ, ακόμη και όταν κατοικούν σε έδαφος ξένο προς τον
εδαφικό της χώρο.
ΠΡΟΣΘΗΚΗ
U.C.C. 1-308 - Επάρκεια της επιφύλαξης. Οποιαδήποτε έκφραση που
υποδηλώνει οποιαδήποτε πρόθεση διατήρησης των δικαιωμάτων είναι επαρκής,
όπως «χωρίς προκατάληψη», «υπό διαμαρτυρία», «υπό εξαναγκασμό», «υπό πίεση», «υπό επιφύλαξη» ή «με
επιφύλαξη όλων των δικαιωμάτων μας». Ο Κώδικας ορίζει ότι πρέπει να
γίνεται «ρητή» επιφύλαξη. Η λέξη «ρητή» χρησιμοποιείται αναμφίβολα στη
θέση της λέξης «express» προκειμένου να υποδηλωθεί ότι η επιφύλαξη δεν
πρέπει μόνο να είναι «ρητή» αλλά πρέπει επίσης να είναι «σαφές» ότι μια
τέτοια επιφύλαξη επρόκειτο να γίνει. Ο όρος «ρητή», όπως χρησιμοποιείται
στο U.C.C. 1-308 (πρώην 207), σημαίνει «αυτό που διατυπώνεται με τόση σαφήνεια ή
σαφήνεια ώστε να μην υπάρχει αμφιβολία ως προς το νόημά του».
U.C.C.
1-308 Αποτελέσματα της επιφύλαξης δικαιωμάτων. Η έγκυρη επιφύλαξη
δικαιωμάτων διατηρεί τα δικαιώματα που το πρόσωπο κατέχει τότε και
αποτρέπει την απώλεια του δικαιώματος αυτού με την εφαρμογή των εννοιών
της παραίτησης ή της απώλειας ....
U.C.C. 1-308 Παράλειψη επιφύλαξης.
Όταν πρόκειται για δικαίωμα ή αξίωση που μπορεί να παραιτηθεί, η
παράλειψη επιφύλαξης προκαλεί απώλεια του δικαιώματος και εμποδίζει τη
διεκδίκησή του σε μεταγενέστερη ημερομηνία....
U.C.C. 1-103:6 Κοινό
δίκαιο. Ο Κώδικας είναι «συμπληρωματικός» του Κοινού Δικαίου, το οποίο
παραμένει σε ισχύ, εκτός εάν εκτοπίζεται από τον Κώδικα .... Ένας νόμος
πρέπει να ερμηνεύεται σε αρμονία με το κοινό δίκαιο, εκτός εάν υπάρχει
σαφής νομοθετική πρόθεση να καταργηθεί το κοινό δίκαιο ... «Ο Κώδικας
δεν μπορεί να ερμηνευθεί έτσι ώστε να αποκλείει μια αγωγή του Κοινού Δικαίου».
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ
Κύριε Πρόεδρε, η
χρήση της φράσης «Without Prejudice UCC 1-308» (πρώην 207) πάνω από την υπογραφή μου
στο παρόν έγγραφο υποδηλώνει ότι έχω ασκήσει το «ένδικο μέσο» που
προβλέπεται για μένα στον Ενιαίο Εμπορικό Κώδικα στο Βιβλίο 1 στο Τμήμα 308 (πρώην 207), σύμφωνα με το οποίο μπορώ να διατηρήσω το δικαίωμα του Κοινού
Δικαίου να μην εξαναγκαστώ να εκτελέσω οποιαδήποτε σύμβαση ή συμφωνία,
την οποία δεν έχω συνάψει εν γνώσει μου, οικειοθελώς και εκ προθέσεως.
Και, αυτή η επιφύλαξη αποτελεί ειδοποίηση προς όλες τις διοικητικές
υπηρεσίες της κυβέρνησης - εθνικές, πολιτειακές και τοπικές - ότι δεν
αποδέχομαι, και δεν θα αποδεχθώ, την ευθύνη που συνδέεται με το
«αναγκαστικό» όφελος οποιασδήποτε μη αποκαλυπτικής εμπορικής
συμφωνίας.
.jpg)
.jpg)
