Οι άνθρωποι δεν ασκούν ούτε υποτάσσονται στην κυριαρχία. Ασκούν ή υποτάσσονται στην εξουσία ή τη δύναμη. Η εξουσία και η δύναμη είναι γεγονότα τόσο παλιά και πανταχού παρόντα όσο και η ίδια η κοινωνία. . . . Αν και μιλάμε για [την κυριαρχία] χαλαρά ως κάτι συγκεκριμένο που μπορεί να χαθεί ή να αποκτηθεί, να διαβρωθεί ή να αυξηθεί, η κυριαρχία δεν είναι γεγονός.
Εάν ο ισχυρισμός του Δικαστηρίου είναι ότι η κυριαρχία δεν είναι απλώς ένα γεγονός του πολιτικο-νομικού μας κόσμου, αλλά ένα γεγονός που πρέπει να ενθαρρύνεται, ο ισχυρισμός αυτός θα απαιτήσει τεκμηρίωση: δεν είναι καθόλου αυτονόητο ότι οι κυβερνήσεις που δημιουργούμε μπορούν να απολαμβάνουν το κατηγόρημα «κυρίαρχος». Ακόμη και αν υποθέσουμε μια τέτοια δυνατότητα, έχει έστω και ένα ελάχιστο νόημα να υποθέσουμε ότι αυτό που μπορεί να περιχαρακωθεί από «τροπολογίες» είναι πράγματι «κυρίαρχο»; Μπορεί να υποστηριχθεί ο ισχυρισμός της κυριαρχίας;
Τα παρακάτω ελπίζω να σας ενδιαφέρουν και θα χαρώ να λάβω τα σχόλιά σας. Το ενδιαφέρον σας είναι αυτό που με ωθεί να συνεχίσω. Αν δεν υπάρχει, θα χάσω και εγώ το ενδιαφέρον μου. Ελπίζω, μέσα από όλα αυτά, όχι μόνο να καταστήσω σαφές σε όσους χλευάζουν αυτό το θέμα ότι είναι παντελώς αδαείς, αλλά και να μου επιτρέψετε να καταδείξω, εδώ και εκεί, μέσω παραπομπής στο κείμενο, πώς η απάτη του νομικού προσώπου μας επηρεάζει όλους.
Έτσι, το «πρόσωπο» είναι είτε μεταφυσικό είτε μια «βολική συσκευή». Ενώ οι νομικοί (δηλ. οι δικηγόροι) δεν μπορούν καν να συμφωνήσουν για το ποιο ΑΛΛΑ θα σε προσαγάγουν ως τέτοιο.Και μόνο το γεγονός ότι πρέπει να γραφτεί αυτό το δοκίμιο αποδεικνύει ότι το νομικό πρόσωπο είναι μια μυθοπλασία. Όπως και να 'χει, «μεταφυσικό» ή όχι, είναι η επίκληση μιας οντότητας με βάση το ότι μια άλλη οντότητα μπορεί να την ελέγχει και να της υπαγορεύει τους κανόνες με τους οποίους πρέπει να ζει (και εδώ δεν μιλάμε μόνο για τους κανόνες κάθε λογικού ατόμου όπως π.χ. το «ου φονεύσεις». Η «αμηχανία», η «αβεβαιότητα» ΚΑΙ η «ασυνέπεια» κυριαρχούν όταν πρόκειται για το νομικό πρόσωπο! Και είναι το κομμάτι της ασυνέπειας που παρέχει σε όλους μας τα περισσότερα προβλήματα, καθώς το κράτος εφαρμόζει κανόνες σε διάφορους τύπους και κατηγορίες «νομικού προσώπου» όπως επιθυμεί. Ενώ τα δικαστήρια και οι νομοθέτες απλώς εφαρμόζουν τους κανόνες σε πλήρη άγνοια για το σε τι εφαρμόζουν αυτούς τους κανόνες! Ασάφεια.
Υποθέτω ότι η ασάφεια ήταν ο όρος της εποχής, όταν η Jade Jacob Brooks δεν είχε τότε κατοχυρώσει κανένα ανθρώπινο δικαίωμα. Δεν μπορούσαν να αποφασίσουν αν ήταν άνθρωπος ή όχι επειδή δεν υπήρχε ως «νομικό πρόσωπο». [Βλ. : Βρετανίδα λαμβάνει πιστοποιητικό γέννησης 20 χρόνια μετά τη γέννησή της]
Πρόκειται για μια εννοιολογική ανάλυση, διότι το «νομικό πρόσωπο» είναι εννοιολογικό από μόνο του! Είναι μια έννοια - τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο αλλά, όπως λένε «Ίσως η μεγαλύτερη πολιτική πράξη του δικαίου είναι η δημιουργία του νομικού προσώπου» - ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Δεν λέει την ΥΠΑΡΞΗ του λέει την ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ του! Το θέμα είναι το εξής: Από τη στιγμή που γεννιέσαι (ή ίσως και να συλλαμβάνεσαι), ΥΠΑΡΧΕΙΣ - ή μήπως υπάρχουν κάποιοι από εσάς εκεί έξω που θα διαφωνούσαν με αυτό; ΑΛΛΑ, ενώ ΥΠΑΡΧΕΙΣ (ως ζωντανό, αναπνέον ανθρώπινο ον), αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι έχεις γίνει ΠΡΟΣΩΠΟ - ένα ΝΟΜΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΟ. Και αυτός είναι ακριβώς ο λόγος για τον οποίο ο Jade Jacob Brooks περιγράφηκε (λανθασμένα) ότι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ. Το να την περιγράψουν ως τέτοια ήταν, από τη μία πλευρά, προς όφελος του νομικού επαγγέλματος, ωστόσο, από την άλλη πλευρά, δεν ήταν, δεδομένου ότι απέδειξε μια διχογνωμία γι' αυτούς. Πώς μπορεί ένας ΑΝΘΡΩΠΟΣ να υπάρχει αλλά να ΜΗΝ του παρέχονται ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ;
Η απάντηση σε αυτό είναι λοιπόν απλή: Τα ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ δικαιώματα είναι μια εσφαλμένη ονομασία. ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ δικαιώματα δεν υπάρχουν. Τα δικαιώματα των νομικών προσώπων υπάρχουν! Κάποιος μπορεί να λάβει αυτά τα δικαιώματα μόνο ΑΝ συναινέσει στο σύστημα που τα προσφέρει. Ωστόσο, συναινώντας σε αυτό το σύστημα, κάποιος λέει: «Ναι, θα συμμορφωθώ με ΟΛΟΥΣ τους κανόνες σας και ναι, μπορείτε να εφαρμόσετε σε μένα κανόνες που είναι προφανώς μεροληπτικοί και διεφθαρμένοι». Για παράδειγμα, όταν πρόκειται για το εργατικό δίκαιο. Τι είναι μια σύμβαση εργασίας;
ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΣΥΜΒΑΣΗ. Το δίκαιο των συμβάσεων υπάρχει ήδη και, στο πλαίσιο του δικαίου αυτού, είναι απολύτως ικανό να χειριστεί ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ διαφορά σε ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ είδος σύμβασης. ΑΛΛΑ οι Τράπεζες και οι Εταιρείες (ως εργοδότες) δεν ΘΕΛΟΥΝ να επιτρέψουν στους ανθρώπους να εφαρμόσουν το δίκαιο των συμβάσεων, οπότε τι έχουν κάνει; Έβαλαν τις κυβερνήσεις να ΤΟΥΣ παράσχουν «ΝΟΜΙΚΑ ΠΡΟΣΩΠΑ» με τα «ίδια» «δικαιώματα και προνόμια και υποχρεώσεις» με εσάς και εμένα ως πραγματικούς ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ (που αναφέρονται ως «φυσικά πρόσωπα»), ενώ, στη συνέχεια, χρησιμοποιούν αυτό που στην πραγματικότητα είναι διάκριση για να παρέχουν στη συνέχεια οφέλη στους εργοδότες (εταιρείες) επειδή, στο δίκαιο - όπως γνωρίζετε σήμερα με την καταστροφή της νομικής βοήθειας - αυτός που έχει τα περισσότερα χρήματα είναι, σταθερά, αυτός που κερδίζει ΚΑΙ, αν δεν διαθέτετε αρκετά χρήματα, δεν μπορείτε να φτάσετε ούτε στο δικαστήριο σήμερα. Επιπλέον, οι εταιρείες προστατεύονται (διακρίσεις για άλλη μια φορά) επειδή το κράτος έχει εισαγάγει « Καταστατικό Δίκαιο» - δηλαδή ΝΕΟΥΣ κανόνες - που ονομάζεται «Εργατικό Δίκαιο», το οποίο είναι ΑΚΟΜΑ το δίκαιο των συμβάσεων, αλλά έχει αλλοιωθεί προς όφελος του νομικού προσώπου των εταιρειών.
Με τη χειραφέτηση των δούλων, απλά τους δόθηκε ένα σκαλοπάτι παραπάνω στη σκάλα για να είναι ισότιμοι με τους δούλους χρέους, ενώ οι δούλοι χρέους, πριν από τη χειραφέτησή τους, μπορούσαν να κατέχουν δούλους ως ιδιοκτησία. Η ίδια πρακτική διακρίσεων υπάρχει και σήμερα όταν εξετάζουμε τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων και τα δικαιώματα των τρανσέξουαλ. Θα ήθελα ωστόσο να καταλάβω με τι έχουν πρόβλημα αυτές οι φεμινίστριες. Τι ακριβώς είναι αυτό που δεν τους επιτρέπεται να κάνουν ως «νομικά πρόσωπα», το οποίο επιτρέπεται στους άνδρες; Αλλά οι γυναίκες τείνουν να βλέπουν αυτόν τον «πόλεμο» ως πόλεμο εναντίον των ανδρών, ωστόσο θα έλεγα ότι οι άνδρες πραγματικά δεν το βλέπουν και, αν το βλέπουν, το βλέπουν ως αυτό που είναι: Ένας πόλεμος εναντίον ΑΝΘΡΩΠΩΝ από πλουσιότερους ανθρώπους που έχουν υπερχρεώσει έθνη και κυβερνήσεις και έχουν εξαγοράσει τη δυνατότητα να δημιουργήσουν τη νομοθεσία όπως ΑΥΤΟΙ θέλουν. Δεν έχει καμία σχέση με τους ανθρώπους. Αυτό που κατευθύνει τις απόψεις ΤΟΥΣ για το οτιδήποτε είναι το ΧΡΗΜΑ, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τις πολιτικές πόρνες συναδέλφους τους! Όλοι τους εξαγοράζονται από την τραπεζική αδελφότητα.
Όπως γνωρίζετε, τα δελφίνια έχουν πλέον νομική προσωπικότητα στην Ινδία, οπότε η άποψη που διατυπώθηκε σχετικά με τα ζώα σύντομα θα είναι ξεπερασμένη...Οι εταιρείες έχουν «Διπλό καθεστώς» «προσώπων» ΚΑΙ «ιδιοκτησίας». Μα φυσικά, γιατί αυτό τους δίνει την ευελιξία που χρειάζονται όταν τη χρειάζονται. Ωστόσο, το σώμα ΣΑΣ δεν είναι ιδιοκτησία ΣΑΣ;
Μου αρέσει η σημείωση 4 σχετικά με τους σκλάβους: Η υποκρισία δεν τελειώνει ποτέ, ούτε καν σήμερα. Ο νόμος εφαρμόζεται από τους νομικούς και τους νομοθέτες με όποιον τρόπο επιλέξουν ανάλογα με το τι τους συμφέρει περισσότερο κάθε φορά.
Και η σημείωση 6 είναι μια ομορφιά και εδώ βλέπουμε την επιβεβαίωση, εν μέρει, σχετικά με το ζήτημα το οποίο αντιμετώπισε η Jade Jacob Brooks για περίπου 20 χρόνια της ζωής της.
Έτσι, αναγνωρίζεται πλήρως ότι δεν υπάρχει ηθική μέσα σε μια εταιρεία (corp(se) «νεκρή» ρήση «μιλώντας»), αλλά της προσφέρονται τα δικαιώματα εμάς των ανθρώπων. Η έννοια εξαρτάται από «αναλογίες και δυαδικότητες» και ό,τι άλλο μπορεί να σκεφτεί κανείς για να τη δικαιολογήσει!
Κάποιοι νομικοί που πιστεύουν ότι η εταιρεία είναι και νόμιμη και ηθική είναι ψεύτες, διότι οι ίδιοι νομικοί ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ότι όλος ο λόγος ύπαρξης μιας εταιρείας είναι να βγάζει κέρδος για τους μετόχους της και αυτή η αρχή υποστηρίζεται από τα δικαστήρια σε όλο τον κόσμο. Ακριβώς γι' αυτό η Monsanto και άλλες εταιρίες μπορούν να μηνύουν άλλα νομικά πρόσωπα (εταιρίες, ανθρώπους ΚΑΙ κυβερνήσεις) για απώλεια κερδών ΑΝ κάποιο από αυτά τα άλλα νομικά πρόσωπα στέκεται εμπόδιο στο κέρδος αυτό για οποιονδήποτε ΗΘΙΚΟ λόγο!
Πηγή - Μετάφραση : Φοίνιξ Copyright© All rights Reserved
Συνέχεια με : Τα νομικά πρόσωπα, οι γάτες του Cheshire και οι χοντροί γάτοι! (ΙΙ)
