Φαίνεται ότι οι εταιρείες μεταμφιέζονται σε κυβερνήσεις σε χώρες σε όλο τον κόσμο - για το κέρδος και όχι για τον σκοπό της διακυβέρνησης. Γνωρίζουμε ότι ο ρόλος της πραγματικής κυβέρνησης είναι να ενεργεί ως διαχειριστής για τους ανθρώπους... να παρέχει υπηρεσίες στην κοινότητα, να εκπροσωπεί τα συμφέροντά της. Αλλά ενεργούν πραγματικά ως διαχειριστές μας όσοι διεκδικούν κυβερνητικό καθεστώς σήμερα; Υπάρχει ακόμα πραγματική κυβέρνηση; Τι στο καλό συμβαίνει στην κυβέρνηση σήμερα;;;;
Ας πάμε πίσω στην αρχή... πριν υπάρξει κυβέρνηση.
Φυσική εμπιστοσύνη
Όταν ο καθένας από εμάς γεννιέται, οι γονείς μας αναλαμβάνουν το ρόλο του Εκτελεστή ενός καταπιστεύματος. Ορίζουν διαχειριστές όπως νταντάδες, δασκάλους, οδοντιάτρους κ.λπ. για να επιστρέψουν τα οφέλη σε εσάς ως δικαιούχο. Οι γονείς σας μπορεί να λαμβάνουν αποφάσεις σχετικά με τη φροντίδα σας, αλλά το κάνουν για λογαριασμό σας μέχρι να ενηλικιωθείτε.
Όταν ενηλικιωθούμε (όποια κι αν ορίζεται ως αυτή η ηλικία) αναλαμβάνουμε το ρόλο του Εκτελεστού και συνεχίζουμε να ορίζουμε Εμπιστευματοδόχους (Trustees) για την επιστροφή των παροχών σε εμάς ως Δικαιούχους. Αυτό είναι ένα παγκόσμιο ανθρώπινο φαινόμενο- ακόμη και οι πιο απομονωμένες φυλές στις βαθύτερες ζούγκλες φαίνεται να συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο. Ας το ονομάσουμε αυτό φυσικό καταπίστευμα.
Πώς σχετίζεται αυτό με την κυβέρνηση;
Με τον ίδιο τρόπο που διορίζουμε νταντάδες και οδοντιάτρους, διορίζουμε και την Κυβέρνηση ως Εμπιστευματοδόχο. Εκτελούν μια διοικητική υπηρεσία και επιστρέφουν τα οφέλη σε εμάς ως Δικαιούχους (Beneficiaries). Απολαμβάνουμε τα οφέλη των δρόμων, των σχολείων, των δημόσιων υπηρεσιών υγείας κ.λπ. ...ή τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε να λειτουργεί. Οι περισσότεροι άνθρωποι, πιστεύω, θα ήταν άνετοι να διορίσουν την Κυβέρνηση ως διαχειριστή - υπό την προϋπόθεση ότι η Κυβέρνηση λειτουργεί σύμφωνα με αυτή τη Φυσική Εμπιστοσύνη και, το σημαντικότερο, ότι η Κυβέρνηση υπηρετεί πραγματικά τους ανθρώπους.
Αλλά τι θα γινόταν αν κάπου, κάτι πήγαινε στραβά;...
Τι θα γινόταν αν η κυβέρνηση, που διορίστηκε ως Trustee διαχειριστής, άρχιζε να υπηρετεί άλλον αφέντη; Τι θα γινόταν αν οι ενέργειες της Κυβέρνησης ωφελούσαν άλλους - όπως οι μέτοχοι; Θα τους εμπιστευόσασταν αρκετά ώστε να τους διορίσετε ως Εμπιστευματοδόχους / διαχειριστές σας;Ασυνέπειες στην αναπαράσταση της «κυβέρνησης»
Ας δούμε πρώτα τις Ηνωμένες Πολιτείες. Το αρχικό Σύνταγμα αναφέρει «Το Σύνταγμα των Ηνωμένων Πολιτειών». Από το 1871, ένα Σύνταγμα υποκαταστάθηκε και αναφέρει «Το ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΩΝ ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΩΝ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ».
Βλ. - Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι μια εταιρεία - Υπάρχουν δύο Συντάγματα - Κυριαρχία :
Ποιο είναι λοιπόν; Ποιο από τα δύο είναι νόμιμο; Πόσα συντάγματα υπάρχουν;
Ένα παρόμοιο σενάριο φαίνεται να λαμβάνει χώρα στην Αυστραλία. Ο Νόμος περί Συντάγματος της Κοινοπολιτείας της Αυστραλίας του 1900 (Ηνωμένο Βασίλειο) "The Commonwealth of Australia Constitution Act 1900 (UK)", μας λέει ότι η κυβέρνηση ονομάζεται «Κυβέρνηση της Κοινοπολιτείας» (“Government of the Commonwealth”)...., ωστόσο, την πρωτεύουσα της χώρας κατέχει η «Αυστραλιανή Κυβέρνηση» (“Australian Government”).
Περαιτέρω ασυνέπεια εκδηλώνεται στην ονομασία του Κοινοβουλίου που ασκεί τα καθήκοντά του στην Αυστραλία. Ο Νόμος περί Συντάγματος της Κοινοπολιτείας της Αυστραλίας του 1900 (Ηνωμένο Βασίλειο), ορίζει το Κοινοβούλιο ως «The Parliament» ή «The Parliament of the Commonwealth» ("Το Κοινοβούλιο της Κοινοπολιτείας"). Αυτό έρχεται σε ευθεία αντίθεση με την οντότητα που ονομάζεται «Parliament of Australia» ("Κοινοβούλιο της Αυστραλίας") και η οποία κατέχει σήμερα την πρωτεύουσα της χώρας.
Σίγουρα τα Συντάγματα, τόσο στην Αμερική όσο και στην Αυστραλία, δεν είναι τόσο αδύναμα ώστε τα ονόματα νομικών οντοτήτων να μπορούν να αντικατασταθούν τόσο εύκολα; Δεν χρειάζεται να είναι κανείς συνταγματολόγος για να σας πει ότι υπάρχουν αυστηροί κανόνες για την τροποποίηση των Συνταγμάτων- γι' αυτό έχουμε δημοψηφίσματα. Αλλά... θυμάται κανείς τα δημοψηφίσματα που επέτρεψαν να γίνουν αυτές οι αλλαγές;
Και είναι μόνο το όνομα που είναι διαφορετικό;
Συχνά αναπάντητα ερωτήματα.
Όταν τέτοια ερωτήματα τίθενται στην «κυβέρνηση», οι απαντήσεις είναι σπάνιες - αν όχι εντελώς απούσες.
Σε μια πρόσφατη μελέτη περίπτωσης που αφορούσε την εισαγωγή μιας Chevrolet Corvette του 1959 στην Αυστραλία, η «Υπηρεσία Τελωνείων και Προστασίας Συνόρων της Αυστραλίας» κλήθηκε να παράσχει αποδείξεις ότι ήταν στην πραγματικότητα ένα νόμιμο τμήμα της de jure κυβέρνησης της Κοινοπολιτείας της Αυστραλίας. Μετά από δώδεκα μήνες ερωτήσεων σε όλα τα επίπεδα της κυβέρνησης, δεν δόθηκαν απαντήσεις. «Υπουργοί», “δικαστές”, “επίτροποι”, “Τμήματα”, “Κυβερνήτες”, ακόμη και ο Πρωθυπουργός - όλοι παραμένουν σιωπηλοί.
Ποιοι είναι λοιπόν; Είναι πραγματικά κυβέρνηση; Μέχρι στιγμής, κανένας «κυβερνητικός» αξιωματούχος δεν ήταν πρόθυμος να επιχειρήσει μια εξήγηση- να αποδείξει τη νομιμότητά του ως εκπρόσωπος της πραγματικής κυβέρνησης.
Αλλά είναι πραγματικά αρκετή η άρνηση μιας κυβέρνησης να παράσχει αποδείξεις για τη νομιμότητά της; Αυτό περιμένετε από μια κυβέρνηση που υποτίθεται ότι ενεργεί ως διαχειριστής σας; Τι απέγινε η λογοδοσία στην κυβέρνηση; Μήπως 12 μήνες χωρίς απαντήσεις θα πρέπει να θεωρηθούν ως απάντηση...;
Λογοδοσία στην κυβέρνηση... με τα λόγια του JFK
Τι συνέβη λοιπόν με τη λογοδοσία στην κυβέρνηση; Σίγουρα τα ερωτήματα που σχετίζονται με τη νόμιμη εγκυρότητα της κυβέρνησης δεν είναι απλώς ενοχλητικά; Αντιθέτως, δεν είναι κάποιος ένας «κυβερνητικός» αξιωματούχος, που αρνείται τον έλεγχο της νόμιμης εγκυρότητας του αξιώματός του, ισχυριζόμενος ότι είναι υπεράνω του νόμου;
Το 1961 ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζον Κένεντι εκφώνησε μια ομιλία στην Ένωση Εκδοτών Αμερικανικών Εφημερίδων την οποία θα πρέπει να ακούσουν όλοι οι κυβερνητικοί - και όσοι πιστεύουν ότι η κυβέρνηση δεν πρέπει να λογοδοτεί στο λαό.
Δήλωσε: «Η κυβέρνηση σε όλα τα επίπεδα πρέπει να ανταποκριθεί στην υποχρέωσή της να σας παρέχει την πληρέστερη δυνατή πληροφόρηση, έξω από τα στενά όρια της εθνικής ασφάλειας..... Σκοπεύουμε να αναλάβουμε πλήρως την ευθύνη για τα λάθη μας και περιμένουμε από εσάς να τα επισημαίνετε όταν μας διαφεύγουν» δήλωσε ο Κένεντι. Αυτά είναι ισχυρά λόγια.
Αν λοιπόν ισχύει αυτό, η πραγματική κυβέρνηση απλά το βουλώνει όταν αμφισβητείται η εγκυρότητά της; Ή μήπως προσπαθεί να αντιμετωπίσει τις ανησυχίες εκείνων που υποτίθεται ότι υπηρετεί, ιδίως καθώς η δημόσια πίεση για κάτι τέτοιο συνεχίζει να αυξάνεται; Και αν δεν μας εξυπηρετεί.... ποιον εξυπηρετεί; Τι θα συνέβαινε αν η «κυβέρνηση» άρχιζε να ενεργεί ως εκτελεστής ενός καταπιστεύματος - υπαγορεύοντας κανόνες, κώδικες και καταστατικά σε εσάς; Τι θα συνέβαινε αν η «Κυβέρνηση» άρχιζε να απαιτεί να της επιστραφούν οι παροχές;
Πώς θα μπορούσε να συμβεί αυτό; ... :Εταιρικό «κυβερνητικό» Trust (καταπίστευμα)
Ας εξετάσουμε για ένα λεπτό το σενάριο ενός εταιρικού κυβερνητικού καταπιστεύματος (Corporate Government Trust), στο οποίο η «κυβέρνηση» παίζει το ρόλο του εκτελεστή.
Μια «κυβέρνηση» που ενεργεί ως εκτελεστής θα δεχόταν ερωτήσεις από τον διαχειριστή της; Θα δημιουργούσε η «κυβέρνηση» μια νομική οντότητα στην οποία θα ενεργούσατε ως διαχειριστής; Ίσως κατά την εγγραφή της γέννησής σας; Οι κυβερνήσεις απευθύνονται σε εσάς ... ή σε μια ΝΟΜΙΚΗ ΟΝΤΟΤΗΤΑ; Το πιο σημαντικό, η σιωπή της κυβέρνησης σε αυτές τις ερωτήσεις παρέχει την «πληρέστερη δυνατή πληροφόρηση» για την οποία μίλησε ο Πρόεδρος Κένεντι;
Τι μπορούμε να κάνουμε γι' αυτό;...Η πρώτη ενέργεια φαίνεται να είναι να καθορίσουμε την ιδιότητα με την οποία ενεργεί η «κυβέρνηση». Ποιον υπηρετεί στην πραγματικότητα...; Αυτό το ερώτημα είναι κρίσιμο. Αλλά δεν περιμένω ότι αυτή η πληροφορία θα είναι πιο προσιτή για την κυβέρνηση από την απάντηση της νομιμότητάς της. Έτσι, στο μεταξύ, υπάρχουν άλλα πράγματα που μπορούμε να κάνουμε στις αλληλεπιδράσεις μας με την Εταιρική Κυβέρνηση.
Κάποιοι προσφέρονται να αποδεχτούν το ρόλο του διαχειριστή στην Εταιρική Κυβέρνησή τους, με την προϋπόθεση ότι θα τους καταβάλλεται μια ετήσια αμοιβή για να είναι ο διαχειριστής... ας πούμε 1.000.000 δολάρια ετησίως.
Άλλοι παρέχουν όρους και προϋποθέσεις στην Εταιρική Κυβέρνησή τους, οι οποίοι καθορίζουν τις αμοιβές και τις χρεώσεις που ισχύουν για τις πράξεις της προσποίησής της, ως δήθεν πραγματικής κυβέρνησης.
Οποιαδήποτε από αυτές τις δύο προσεγγίσεις θα κατέρρεε αν εκείνοι που διεκδικούν κυβερνητικό καθεστώς ήταν σε θέση να αποδείξουν τη νομιμότητά τους. Όμως έχει αποδειχθεί ότι αυτές οι ενέργειες σταματούν τους Οργανισμούς Εταιρικής Κυβέρνησης στην πορεία τους. Ακούγεται αυτό σαν τις ενέργειες ενός διαχειριστή του λαού; ...Ή ως η νόμιμη ΑΜΥΝΑ ενός εκτελεστή/εντολοδόχου και δικαιούχου ΕΝΑΝΤΙ ενός διεφθαρμένου συστήματος;
Και το πιο σημαντικό, πόσες αμφισβητήσεις της νόμιμης εγκυρότητας της κυβέρνησης έχουν αντιμετωπιστεί με την απόδειξη που απαιτεί ο λαός της;
Οπότε τι στο FUQ κάνουμε μετά;
Όταν συναλλάσσεστε με οποιονδήποτε κυβερνητικό εκπρόσωπο, ρωτήστε τον ΜΙΑ ΑΠΛΗ ΕΡΩΤΗΣΗ: Μπορείτε να αποδείξετε ότι η σημερινή κυβέρνηση (αυτή που εκπροσωπείτε) είναι η ίδια με αυτή που δημιουργήθηκε κατά την ίδρυση αυτής της χώρας; Εναπόκειται σε κάθε πρόσωπο ή οντότητα που ισχυρίζεται κυβερνητική ιδιότητα να αποδείξει ότι ενεργεί εκ μέρους της νόμιμης κυβέρνησης. Μέχρι να μπορέσουν να το αποδείξουν αυτό, μην συναλλάσσεστε μαζί τους.
Υπογράψτε την αίτηση για να ζητήσετε από το "Στέμμα", την αλήθεια σχετικά με την «αυστραλιανή κυβέρνηση»- κάτι που όλα τα επίπεδα της «αυστραλιανής κυβέρνησης» δεν θέλησαν ή δεν μπόρεσαν να παράσχουν.
Μοιραστείτε αυτό το άρθρο. Το φαινόμενο της Εταιρικής Κυβέρνησης δεν περιορίζεται μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες, το Ηνωμένο Βασίλειο ή την Αυστραλία. Όλο και περισσότερο, οι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο συμπεριφέρονται ως εκτελεστές και δικαιούχοι, όχι ως καταπιστευματοδόχοι (Trustees) του λαού τους. Όλοι έχουμε δικαίωμα να γνωρίζουμε... ποια «κυβέρνηση» μπορούμε να εμπιστευτούμε; (Πηγή)
Διαβάστε το μέρος Ι : Εταιρείες μασκαρεύονται ως κυβέρνηση στην Αυστραλία και σε όλο τον κόσμο.
Κλικ
