Μας λένε συχνά ότι το Δημόσιο (ή Κρατικό) Χρέος προκαλείται από
κακοδιαχείριση των δημοσίων εξόδων, ή από την έλλειψη ανταγωνιστικότητας.
Και ότι η μόνη λύση είναι η ιδιωτικοποίηση της οικονομίας, ή η εφαρμογή
προγραμμάτων λιτότητας. Αυτό δεν είναι σωστό.
Είναι μαθηματικά αδύνατο να επιλυθεί το ζήτημα του δημόσιου και
ιδιωτικού χρέους, προτού αντιμετωπιστεί το θέμα με τη δημιουργία χρήματος μέσω χρέους (με
τόκους, μάλιστα!), διότι ακριβώς αυτά είναι οι ίδιες οι αιτίες αυτών
των χρεών!
Αν θέλουμε να επιλύσουμε το πρόβλημα του χρέους, είναι επιτακτική ανάγκη
να σταματήσουμε τη χρήση της δημιουργίας χρήματος μέσω δανείων από τα
κλασματικά αποθέματα των ιδιωτικών τραπεζών και να επιστρέψουμε στη
δημιουργία χρήματος αποκλειστικά μέσω των Κεντρικών (δημόσιων)
Τραπεζών. Με την προϋπόθεση, φυσικά, ότι οι κυβερνήσεις δεν θα τυπώνουν
υπερβολικό -πληθωριστικό- χρήμα για ψηφοθηρικούς λόγους.
Σήμερα βρισκόμαστε στο άλλο άκρο, σε ένα φαύλο κύκλο, όπου η
δημιουργία χρήματος κυρίως μέσω των δανείων που χορηγούν οι ιδιωτικές
τράπεζες (μαζί με τον τόκο), έχει ως αποτέλεσμα ένα
συνεχώς διογκούμενο και αυτοτροφοδοτούμενο χρέος που απαιτεί τη
λήψη περισσότερων δανείων για να αποπληρωθούν τα παλαιά.
Απλούστατα αν κάποιος άλλος εκτός της κυβέρνησης έχει τον έλεγχο του
νομίσματος και η κυβέρνηση δεν έχει καν τον έλεγχο στην εταιρεία που
εξουσιοδότησε και της μετέφερε τις εξουσίες της,τότε αυτή η
“Ανεξάρτητη Αρχή” δηλαδή Ανεξέλεγκτη και Ανέλεγκτη Αρχή, που μας
ελέγχει όλους, μπορεί να τυπώνει όσα χρήματα θέλει η να δημιουργεί εκ
του μηδενός όσα χρήματα θέλει, με αυτά να χρηματίζει “λαδώνει”, όποιον
θέλει ιδιωτικό η δημόσιο πρόσωπο (πολιτικούς η δημόσιους υπαλλήλους)
στην χώρα της η οπουδήποτε και έτσι να πάρει τον έλεγχο όλου του
πλανήτη...
